8.5.21

Ojejku!


Nie Malgosiu droga, zaden wirus i zadna bakteria nie jest silniejsza ode mnie, lecz czas, a wlasciwie dezorientacja w nowej zyciowej sytuacji ograniczyla deczko moje mozliwosci przebywania posrod blogowych przyjaciol. Teraz zyje od spacerku do spacerku z moim pieskiem, a czas miedzy tymi wyjsciami jakis taki dla mnie wciaz za krotki. Spacery nasze dosc dlugie, przerywane odpoczywaniem na laweczkach, ktorych w Gliwicach niemalo, wiec i czas na inne przyjemnosci nieco sie skraca. Przy komputerze nie bylam parenascie dni. Wciaz obiecuje sobie, ze sie zorganizuje, lecz, jak to czesto bywa, czlowiek planuje, a zycie steruje. No wiec poddalam sie tempu mojego zycia, czyli calkowitej jego spokojnosci. Spiesze sie tylko z placeniem rachunkow, reszta plynie laminarnym nurtem. Czy wiesz Malgosiu, ze wychodzi mi to na dobre? No bo wlasciwie do czego emerytka ma sie spieszyc? Nie dla niej juz wyscig z czasem, nogi juz tak nie nosza jak przed laty. No moze rankiem nieco przyspieszam - Dinus potrzebuje dosc szybkiego wyjscia, bo porzadny z niego piesek i swojego terenu nie obsika, lecz gdy tylko po nocy zalatwi swoje sprawy, zwalnia i przystosowuje sie do mojego tempa spacerowania. I tak dzien za dzionkiem, czas uplywa, a ja ciesze sie kazdym kolejnym dniem, kazdym kolejnym porankiem danymi mi przez Tatke.

4 komentarze:

  1. Anonimowy8.5.21

    Smakowanie urokow codziennosci to przywilej emerytow. Mlodzi ciezko pracuja by zobaczyc kawalek swiata a nas cieczy wiosenny moik/polsku mlecz, obojetna nazwa/spacer z psiakiem lub tylko posiady na lawkach. Obowiazki wobec zwierzaka mobilizuja i pomagaja przezwyciezyc bol nog. Ja musze wymyslic inne motywy aktywnosci. A internet mam w komorce i coraz rzadziej siegam po laptopa. Pozdrawiam M.

    OdpowiedzUsuń
  2. Alenko, mnie budzi piesio po szóstej,ale ja tylko go wypuszczam z domu. Sam biega po obejściu, ogląda, wącha, bawi się z kotami, przygląda sie ludziom na ulicy, no i pilnuje by ktoś przypadkiem nie zbliżył sie do ogrodzenia:)
    Rozmawiałam z Rysiem, jakoś sobie radzą z Halinką. Przekazałam pozdrowienia od Ciebie, prosił, by Ciebie pozdrowić bardzo gorąco. Ryś nie pisze już bloga :(
    Życzę Ci Alenko, by wiosna dla Ciebie była inspiracją, ale i radościa. Życze zdrówka i uśmiechu 🌞❤️

    OdpowiedzUsuń
  3. U mnie wręcz przeciwnie, życie mnie pogania do drastycznych wyborów, permanentnie w biegu i niedoczasie. Tyle lenistwa co poranna kawka na balkonie.

    OdpowiedzUsuń
  4. Alenko, pusto tu bez Ciebie 😞...
    Pozdrowienia najserdeczniejsze zostawiam 💓

    OdpowiedzUsuń